Een geladen stilte
24 april 2017 - Jeruzalem, Israël
Met Elaine heb ik twee mooie dagen gehad in Jeruzalem. De stad die zoveel geschiedenis uitademt en waar ik na de eerste keer al een stille liefde voor voel. Ik heb deze dagen weer mogen genieten van de mensen, culturen, gebouwen, monumenten en het eten. 's avonds hebben we in het Abraham hostel geslapen, wat ik zeker bij mensen zal aanraden! Een heerlijk ontbijt en wij hadden het geluk met een Nederland meisje op de kamer te liggen in een kamertje voor 6 personen. Verder hebben we op 23 april om 20.00 de holocaust herdenking gevolgd in het hostel. Een oude man vertelde zijn verhaal over de oorlog en wat hij had meegemaakt.
Ik liep op 24 april door het yadvashem, een ontzettend groot museum wat geheel in het teken staat van de holocaust. Ik liep langs alle afbeeldingen, video's, voorwerpen en monumenten. Wat raakte dit mij diep om alle namen te zien staan, de graatmagere kinderen en de naakte vernederde vrouwen te zien. Een vrouw vertelt over haar moeder die meegenomen werd door de Duitsers. Zij pakte haar jas uit de kast waarin zij haar dochters had vertopt en zei zachtjes tot ziens. Het verdriet en dat moment was in haar ogen te lezen. Plots stopte al het geluid en klonk er een stem door de intercom: a moment of memory. Vanaf gister avond tot vanavond laat worden alle 6 miljoen joden herdacht in Israël. Het werd stil alle mensen in het hele museum bleven staan. Een museum vol geluid van mensen, video's en muziek maakte plaats voor een gewichtige stilte. Ik keek met tranen in mijn ogen naar alle gezichten op de muren om mij heen. Hoe kan het zijn dat dit in de naam van het christendom is gebeurd. Hoe heeft God dit kunnen laten gebeuren. Ik werd stil vanbinnen, dit museum raakt mij. Naast al het mooie van Israël en de cultuur speelt deze geschiedenis een enorme rol in het ontstaan van de staat Israël. Ook deze kant wilde ik ontdekken toen ik hier kwam. Ik liep weer naar buiten. De zon lachte mij tegemoet. Het leek of al het nare enkel gebeurd is binnen in het gebouw op een donkere dag. Maar niks is minder waar. Alle horror heeft plaatsgevonden bij daglicht, normale dagen met regen, wolken en zon. Een indrukwekkend bezoek op een indrukwekkende dag.
Ik liep op 24 april door het yadvashem, een ontzettend groot museum wat geheel in het teken staat van de holocaust. Ik liep langs alle afbeeldingen, video's, voorwerpen en monumenten. Wat raakte dit mij diep om alle namen te zien staan, de graatmagere kinderen en de naakte vernederde vrouwen te zien. Een vrouw vertelt over haar moeder die meegenomen werd door de Duitsers. Zij pakte haar jas uit de kast waarin zij haar dochters had vertopt en zei zachtjes tot ziens. Het verdriet en dat moment was in haar ogen te lezen. Plots stopte al het geluid en klonk er een stem door de intercom: a moment of memory. Vanaf gister avond tot vanavond laat worden alle 6 miljoen joden herdacht in Israël. Het werd stil alle mensen in het hele museum bleven staan. Een museum vol geluid van mensen, video's en muziek maakte plaats voor een gewichtige stilte. Ik keek met tranen in mijn ogen naar alle gezichten op de muren om mij heen. Hoe kan het zijn dat dit in de naam van het christendom is gebeurd. Hoe heeft God dit kunnen laten gebeuren. Ik werd stil vanbinnen, dit museum raakt mij. Naast al het mooie van Israël en de cultuur speelt deze geschiedenis een enorme rol in het ontstaan van de staat Israël. Ook deze kant wilde ik ontdekken toen ik hier kwam. Ik liep weer naar buiten. De zon lachte mij tegemoet. Het leek of al het nare enkel gebeurd is binnen in het gebouw op een donkere dag. Maar niks is minder waar. Alle horror heeft plaatsgevonden bij daglicht, normale dagen met regen, wolken en zon. Een indrukwekkend bezoek op een indrukwekkende dag.
Indrukwekkend stukje. Een gepaste besteding van deze dag. Dit is het hart van Israel wat je geproefd hebt!
Nog even Elien en dan kom je weer terug, hopelijk hebben we dan net zo een lekker zonnetje hier als dat jij nu daar hebt!